2006 yılında taşların arasına doğum yapmış, küçük bir anne dört yavrusuyla. Olduğu yerde beslemeye başladım. Hava çok kötüydü o gün. Ocak ayıydı. Gece yağmur yağacağı belliydi. Eve alıp almama konusunda karar veremedim. Piresi biti vardır dedim, titizim ya. Bir yağmur yağdı o gece, gök delindi sanki. Dışarı bile çıkamadım. Sabahı sabah ettim koştum ama yerinde yoktu. Üç gün aradım sokak  sokak yok. Yer yarılmış içine girmişti. Pazar günüydü son kez aramaya karar verdim, pes edip eve dönmeye karar verdiğimde kendime söyleniyordum sürekli; bir baktım karşıdan geliyor ağzında yavrusu. Beni gördü geri döndü, diğer yavrularının yanına götürdü. Yaşadığım mutluluğu anlatamam. Dört yavrusuyla aldım. Benim kızım oldu.

YAĞMURUM. O an bana başka bir dünyanın kapısını açmış. İyi ki geldin dünyama güzel kızım.

Ayağını sürüyerek gelmiş. Sonra Tarçın, Oscar, Lokum, Efe, Lady, Bebiş, Narin, Lucky, Maya derken kocaman bir aile olduk.

Bir düştü benim ki, en çok keyif aldığım işi yapmak. Ben dört ayaklılara gönül verdim. Onlarla ilgili ne yapabilirim? Sonra kendi ihtiyaçlarımı düşündüm. Ne olsaydı hayatım daha kolay olurdu? İhtiyaç duyduğum hizmetleri sunmaya karar verdim. Ve bu yola çıktım. Verdiğim her hizmette emin olun kendi çocuklarıma bakar gibi bakacağım.

ÇOCUKLARINIZ ÇOCUKLARIMDIR…

Bir gün karşılaşana kadar sevgiyle kalın…